Bir dünya yarattım kendime
İnsanlarla doldurdum tüm coğrafyasını
Ama içine güç koymadım
Çok çılgınca bir fikirdi.
Başta çok kızdılar bana
Sonra sahte gülümseyişlerle içinde oynadılar.
Hangi telden çalarsa çalsınlar
Hiçbiri, bir ötekini,
Altedemedi.
Tüketemedi.
Zamanla kullarım mutsuz oldu;
Dünyam güç ilişkisinden yoksundu.
Bir şey yapmalıydım...
Yavaş yavaş güç dağıttım onlara.
Birer birer.
Gücü alan büyüdü,
Ama sahte gözlerde.
Gücü alan uludu,
Ama korkak kahramanlıklarla.
Gücü alan hızlandı,
Ve kör bir şekilde ölüme tosladı.
Ama...
Artık gülümsüyorlardı...
Bana her gün güç için
Yalvarıyorlardı!
Barış ve huzurda güçlü olmak nedir
Bilmiyorlardı.
Eski inanmayanlarım,
En fanatik destekçilerim olmuşlardı.
Kimileri kalp kırıklıklarıyla
Kimileri türdaşlarının akan kanıyla
Besleniyordu.
Hata yapmıştım...
Terkettim.
Kendilerine yeteceğini sandıkları iradeleri,
Onları kaçınılmaz sonlarına taşıdı.
Ve ben çok uzak yıldızlarda
En yakın dostum 'zaman'la
Nefes almaya devam ettim.
Huzurlu, barışçıl, yalnız
Ve size göre sıkıcı.
27.07.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder